37. Ja i On , oto jest pytanie , które sobie zadaję.

Ja i on. Niby podobni, a jednak różni. Coś mnie w nim urzeka. Po prostu ta jego "inność". Mógłbym napisać dojrzałość, ale okazało się, że to nie ona. Mógłbym napisać wolność, ale okazało się, że jej on nie ma. Jest po prostu inny. Czegoś się boi? Co skrywa? Nie wiem. Nie mogę tego poznać. Nie jestem do tego uprawomocniony. Mogę tylko odgadnąć, że kryje jakąś tajemnicę, z której dzielić się nie chce. Pytałem. Jednak uciekał od tematu. Nie pytałem. Nie podejmował go. Pozostały mi domysły ze szczepów informacji, jakie mi przekazał. Sekret tkwi, gdzieś w mroku. Bo dzień należy do niego. Wtedy wydaje się, że jest całkowicie wolny i niezależny - korzystający z uroków życia. Chcę za nim biegnąć. Trochę jeszcze czekam. Im bardziej jednak słońce zachodzi, tym bardziej obraz ten ulega zmianie. Staje się inny. Coś chowa pod dachem, o czym nie chce mówić. Nie pytam. Choć dręczy mnie pytanie. Co tam się dzieje? Czemu tak ucieka? Dlaczego stawia mur obojętności, przez który co raz mniej mam ochotę przeskoczyć, bo ciągle się o niego obijam. Jeszcze czekam...