84. Jak to było z tym cięciem się...

Już dawno chodziło mi po głowie by napisać jakiego kolwiek posta na ten temat i ostrzec was przed tym.
Ciąłem się by : odreagować, wyrzucić negatywne emocje, poczuć się " wolnym " Było to złudne uczucie. Prawie każdy gdy zacznie się ciąć to sam sobie nie poradzi by przestać. Z tego co mi wiadomo każdy mówi " to będzie tylko jedna kreska " No dobra kupujesz żyletkę i nadchodzi ta chwila kiedy chcesz jej użyć po raz pierwszy wtedy jeszcze nie wiedziałem że na tym pierwszym razie się nie skończy. Osobiście pierwsze cięcie zrobiłem 30-go Grudnia z wielu powodów. Najpierw się boisz to zrobić, przykładasz żyletkę do brzucha, ręki, nogi i czekasz przez chwilę. Aż delikatnym ruchem lekko przesuwasz i czujesz " ten zbawczy ból " gdy już chwilę poboli powiesz nie było tak źle. Następnego dnia spróbujesz znów, to jest jak narkotyk, zakazany owoc zawsze znajdziesz chwilę by zrobić tę drugą kreskę i kolejną, i kolejną... Po jakimś czasie zaczniesz robić to automatycznie, powodem by się ciąć może stać się dosłownie wszystko, zaczniesz szukać tych powodów. I pewnego dnia już nie w domu a w szkole, pracy, podróży zaczniesz odczuwać chęć by się pociąć, nie będzie wtedy ciebie obchodzić to że nie masz przy sobie żyletki, by zaspokoić swój głód wystarczy że w pobliżu będą nożyczki, klucze, agrafka czy nawet kartka. A wtedy wiec że jest już źle i jeżeli nie zasięgniesz pomocy psychologicznej będzie jeszcze gorzej. A życie w trudnych chwilach jest kruche jak szkło!!!

Morał jest taki :
Nie tnij się bo tak jak łatwo zaczniesz to o wiele trudniej jest przestać, uwierz mi wiem co mówię. Pewnie powiesz że nic nie rozumiem i miałem " łatwiej " wcale że nie, życie jest jakie jest nie oszczędzi nam takich cudów jak gorsze dni, jednych to dotknie bardziej innych mniej.
Co za ironia losu mówię wam nie tnijcie się !!! A sam nic nie lepszy jestem bo nadal się tnę