67. Spróbuj zapomnieć.

Wczorajszy dzień spędziłem na pomagania mamie w domu z własnej woli. Później zabrałem się za robienie pizzy. Wszystko to robiłem w jednym celu, aby o nim zapomnieć. Jednak to nie jest takie łatwe bo on jest jak narkotyk kiedy jest obok mnie nic innego się nie liczy jestem tylko ja i on, na mojej twarzy gości wtedy nie przerwany uśmiech, a kiedy go nie ma powraca monotonii pęd w czterech ścianach z żyletką w ręku i łzami w oczach. Skrywanie własnych uczuć w głębi serca, które z każdą chwilą rosną w siłę.
Serce nie sługa jak to się mówi. Nie mogę mu tego powiedzieć, to co do niego czuję. Nie chcę być odtrącony przez jego osobę ani być takim " stereotypowym gajem ". Dlaczego zawsze krzywdę samego siebie i innych ( odnosząc się do Alana który mnie kocha a ja kocham kogoś innego ). Czuję się jak nic nie warty śmieć leżący na chodniku po którym każdy depcze, ale nikt nie wyciągnie po niego ręki. A dziś pewnie kolejny dzień użalania się nad sobą i własnym życiem.