# 115. Przepraszam to nie tak, no bo...

Dni coraz krutsze, słońce zdaje się coraz wcześniej zniknąć po za horyzontem. Wakacje się kończą,  wspólne  wypady w srodku tygodnia na pizzę idą na boczny tor pod nazwą   ''w przyszłym roku''   spanie do południa i wstawanie o której to się chce godzinie... To wszystko poszło,  było,  minęło. 
A teraz rok szkolny. Nie będę się rozpisywały na temat początku roku szkolnego,  bo pewnie każdy z branży o tym napisze.
Ja opiszę ostatnie dni kiedy jeszcze były wakacje.

W ostatni czas  troszkę oddaliłem się od Brycoola. Do tego stopnia że Brycool miał za źle że :
-że wszyscy wiedzą a on nie, 
-że to on musi do mnie na FACEBOOKU pierwszy pisać,
-że nie powiedziałem gdy jechałem do miasta na zakupy, 
-że mniej z Nim rozmawiam,
-że mniej się spotykamy,
-że więcej  ''zwierzam'' się Maksimie niż jemu (pomimo że dawno nie rozmawiałem, ani nie pisałem z Maksimą)

Tak więc się spotkaliśmy pogadaliśmy i chyba jest w miarę ok.

W Czwartek pojechałem SAM pociągiem do Poznania,  tam na mnie czekał  Alan. Pokazał mi miasto i zabrał na piknik do lasu, do którego kawałek musieliśmy dojść,  ale dla chcącego nic trudnego.
Później wyskoczyliśmy  na obiad do City Center i niestety trzeba było wracać do domu. W drodze powrotnej czytając tygodnik wyczytałem że w Polsce jest dwa razy wiecej samobójców niż ofiar śmiertelnych w wypadkach. Z czego około 80% samobójców to mężczyźni, dane to do myślenia. W domu byłem około 18:00 , później  ''wycieczka'' do sklepu z ErrBadyllo i chodzenie po wiosce do 22:30.
Na dzisiaj to tyle,  bo nie chce mi się już więcej opisywać na blogu.